Μενεξεδί το χρώμα,
στ’ ουρανού το μπαλκόνι
Μα εγώ νιώθω μόνη
– μοναξιά που
πληγώνει -
Αγναντεύω το δείλι, γλυκιά μέρα τ’ Απρίλη
Περιμένω η νύχτα την μορφή σου να φέρει
Στων ονείρων την ρέμβη
και οι δυό χέρι χέρι
Να βρεθούμε και πάλι, σε γαλάζιο ακρογιάλι
Ανοιξιάτικα ρόδα, μυρωδιές μέντα, δυόσμος
-τι μικρός ειν’ ο κόσμος-
στην ψυχή είχα φυτέψει, πριν μακριά μου σε κλέψει
και σε κάνει έν’ αστέρι, κάποιου αγγέλου το χέρι!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου